Voorbeeld 5

Voorbeeld: voor R.L.
Ze stond op een hoge heuvel en keek naar het landschap beneden haar. In de verte zag ze het dorpje in het dal en voelde haar maag omdraaien.
‘Toe maar,’ zei de man naast haar.
De jonge vrouw keek om zich heen en voelde de knoop in haar maag alleen maar groter worden. Ze stak haar armen opzij die grote vleugels waren geworden en ademde diep in om moed te verzamelen.
Ze aanschouwde de prachtige en weidse omgeving en wilde niets liever dan eroverheen vliegen. Weids, ruim en vrij. Ze wilde voelen dat alles mogelijk was en dat ze leefde, volop leefde. Ze wilde nog zoveel. In haar leefden nog zoveel dromen en avonturen, maar die werden tot nu vooral door anderen geleefd.
‘Waar wacht je op?’ vroeg de man vriendelijk.
De vrouw haalde haar schouders op. Als ze dat eens wist.
Ze keek voor zich uit en opnieuw leek het alsof de wereld stilstond. De rest deed er niet toe. De mensen die om haar stonden waren verdwenen naar de achtergrond.
Kracht stroomde door haar heen alsof de energie door de aarde omhoog geduwd werd haar lichaam in. Wat had ze te verliezen? En alsof ze verrast werd door haar eigen lichaam begonnen haar benen heel hard te rennen. Ze rende zoals ze nog nooit had gedaan en spreidde haar vleugels. Alle twijfel in haar was verdwenen en maakte plaats voor vertrouwen en doelgerichtheid.


Woehoe!
De wind tilde haar op onder haar vleugels en bracht haar tot grote hoogte. In haar voelde ze een enorme rust ontstaan alsof ze hier al zo lang naar had verlangd. Alles viel hier op zijn plek. Het was nodig dat ze haar kracht had teruggevonden en leerde vertrouwen op haar gevoel en zichzelf.

Ze genoot van de vlucht en voelde de zon op haar gezicht. Beneden haar trok een prachtig landschap voorbij en in de verte zag ze iets van goud glinsteren. Nieuwsgierig als ze was besloot ze te gaan kijken op deze bijzondere plek en landde zachtjes in het gras. Wat was het hier mooi! Zoiets had ze nog nooit gezien. De lucht was zuiverder dan ooit en het water in de beek leek wel van kristal.

Langzaam liet ze haar hand door het zachte heldere water gaan. Ze voelde dat er iemand naar haar keek en draaide zich om.
‘Zo, ben je daar eindelijk,’ zei een man terwijl hij haar glimlachend aankeek.
Het was vreemd om de man te zien. Ze was verbaasd maar tegelijkertijd voelde het heel vertrouwd en veilig.

‘Kom,’ zei hij. ‘Ik wil je iets laten zien’.
Gedwee liep ze achter hem aan en vroeg zich af waar hij haar naartoe zou brengen. Ze liepen een eind over een smal pad tot ze bij een zonnige open plek uitkwamen.
Al haar Gidsen stonden daar op haar te wachten en ze voelde heel veel blijdschap en liefde om ze te zien.
De man gaf haar echter een touw, schoenen en een houweel en wees naar de bergwand aan de rand van de open plek.
‘Nee.’ Dit ging ze niet doen. Het was behoorlijk steil, niet onoverkomelijk, maar toch.
‘Ik heb dit nog nooit gedaan.’ Ze hoorde de paniek in haar eigen stem.
‘Het gaat je echt lukken meisje.’ De man keek haar doordringend aan. De andere Gidsen knikten instemmend.
‘Het is belangrijk voor jou dat je dit doet. En wij zijn er om je te helpen en te ondersteunen. Het gaat je echt lukken. Echt! Geloof dat je het kunt.’
De vrouw zuchtte diep maar voelde dat het klopte. Dit zou het begin zijn van iets nieuws, van overwinningen in haarzelf. Het was tijd.
Dapper pakte ze de klimspullen en begon aan haar klim.


'Dank je wel voor deze hele mooie boodschap. Ik herken me er helemaal in. Het doet enorm deugd te weten dat ik de kracht heb om te slagen, om mijn doel te bereiken. Je mag gerust deze boodschap op uw site plaatsen.'